شیوع اختلال «نارسایی‌توجه/بیش‌فعالی» در دانشجویان دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مرکزی در سال 90-1389

هدف:هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع اختلال «نارسایی­توجه/ بیش­فعالی» و زیر نوع‏های آن در دانشجویان دانشگاه­های آزاد استان مرکزی بود. روش:پژوهش حاضر از نوع توصیفی و آزمودنی­ها عبارت بودند از 1773 دانشجو (1191 مرد، 582 زن) که با روش نمونه­گیری طبقه‏ای تصادفی از میان کلیه دانشجویان دانشگاه­های آزاد استان مرکزی انتخاب شدند. مقیاس درجه­بندی وندریوتا (1993) و مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) به صورت خود گزارش­دهی توسط آزمودنی­ها تکمیل شدند. داده­ها با روش­های آمار توصیفی و آزمونZ  نسبت­ تحلیل شدند. یافته­ها:نتایج نشان­داد که میزان شیوع کلی نارسایی­توجه/ بیش‏فعالی دانشجویان در کودکی در مقیاس وندریوتا (1993) 6/6 درصد و در بزرگسالی در مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) 3/7 درصد بود. همچنین میزان شیوع نارسایی توجه3/5 درصد، بیش فعالی– تکانشگری 2/7 درصد و مرکب3/7 درصد بود. میزان شیوع اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی دوران کودکی در دانشجویان دختر 1/4 و در دانشجویان پسر8/7 درصد بود، اما میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوتی نداشت. همچنین سابقۀ مشروطی، مردودی، اختلال­های روان پزشکی و مصرف داروهای روان­پزشکی در دانشجویان با اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی بیشتر بود. نتیجه­گیری: در مجموع یافته­ها نشان داد که شیوع اختلال­نارسایی­توجه/ بیش­فعالی در دانشجویان قابل توجه است. این نتیجه در موقعیت­های آموزشی دارای محتوای کاربردی بوده و نشانگر آن است که پیشگیری، مدیریت و درمان این اختلال نیازمند خدمات روان­شناختی و مشاوره است. این نتیجه در برنامه­ریزی و تنظیم بودجه و راهبردهای آموزشی و درمان می­تواند سودمند باشد. ارائه خدمات روان­شناختی و مشاوره در دانشگاه­ها و مؤسسه­های آموزش عالی می­تواند از پیامدهای منفی این اختلال در زندگی تحصیلی و شغلی پیشگیری کند.